Czerwone oko

Po trzech miesiącach podjadania żelaza czuję się już bez porównania lepiej, mam energię, jakieś ludzkie kolory na twarzy... Znów chce mi się żyć. Gdyby nie to, że w lustrze zobaczyłam upiora.

Przyznaję, trochę spanikowałam do tego stopnia, że nawet nie zajrzałam do googla - bo zwykle jak czytam o różnych choróbskach, to zaraz mi się wydaje, że 9 na 10 już mam. Tym razem postanowiłam się nie straszyć, zwłaszcza że oko to moje narzędzie pracy...

Ale do lekarza popędziłam, zwłaszcza, że paskudztwo jakoś wciąż rosło.

Nieźle, co?...